In zijn essentie betekent ‘tuin’ een afgeschermde, herkenbare entiteit die de sporen draagt van zijn eigenaar. Vandaag dient deze ruimte in toenemende mate te voorzien in de eigen persoonlijke noden en voldoende geborgenheid te bieden in een snel veranderende maatschappij.

We vatten elke buitenruimte op als een uniek begrensd groen fragment, een kwalitatieve schakel tussen gebouw en landschap. Binnenin zijn het kwetsbare groene oases met eigen regels. Van buitenaf zijn het groene eilanden in een versnipperd en “vertuind” landschap.

Balanceren op de context

In elk project moet men rekening houden met een rijke ontstaansgeschiedenis of vertrekken van een vrijwel contextloze situatie, kiezen tussen ontoegankelijk houden of vrije toegang bewerkstelligen, tussen behouden en toevoegen, tussen zichtbaar aanwezig maken of bewust verborgen houden, tussen budgetten en dromen…

Een tuin aanleggen is als een uniek programma samenstellen. En dit alles volgens de mogelijkheden van de plek: ruimten waar kinderen opgroeien, waar zeldzame planten verzameld worden, waar ruimte is om te tuinieren of waar plaats is om gewoon languit te genieten.

Realiseren van een uniek programma

Steeds trachten we in te spelen op typische plaatsfactoren en de vormgeving van het bestaande. Dit gebeurt aan de hand van een doordachte lijnvoering, met het gebruik van duurzaam en vernieuwend materiaal. Samen zorgen ze voor ingrepen die bestand zijn tegen de tand des tijds en die passen binnen het vooropgestelde budget.

Het resultaat is een gerealiseerde buitenruimte met eigen belevingswaarden, een plek die tot de verbeelding spreekt.

Springen tussen schaalniveau’s

Door de mix van opdrachten (tuin, park, landschap) kunnen we relaties leggen dwars doorheen de verschillende schaalniveau’s: een privétuin als groen fragment in een woonverkaveling, welke op haar beurt onderdeel is van een verstedelijkt landschap. De opdracht stopt nooit bij de omheining van de tuin of de ommuring van een park. Het is telkens randen identificeren en esthetische, ecologische, historische relaties met de omgeving leggen.

Carpe diem

Plannen en ingrijpen in buitenruimten, noem het tuinieren, is tijd nemen. Het is bedachtzaam vooruitdenken, ruimte scheppen voor beplantingen en bijsturen waar nodig. Anderzijds is het elke dag opnieuw genieten van datgene wat seizoenveranderingen ons reeds te bieden hebben.

Elke maatschappelijke en ruimtelijke context is anders, elke bewoner bezit een verschillend programma, elke ontworpen buitenruimte is uniek.